നിക്കു താരാട്ട് ,
വിശാലമായ ആ കുഞ്ഞുലോകമായിരുന്നെന്‍ 'പൊട്ടക്കിണര്‍'
എന്നെ കാത്തു കഴിയുന്ന
മുഖങ്ങളെനിക്കു കൂട്ട്,
പൊക്കിള്‍കൊടിയെന്റെ വായ,
ദിനങ്ങള്‍ കഴിയവേ വളര്‍ന്നു വന്നൊ-
രാശരീരം എന്റേതു മാത്രമല്ലായിരുന്നു....
എന്‍റെ ഹൃദയം മിടിക്കുന്നുണ്ട്,
മിഴികള്‍ വല്ലാതെ കൊതിക്കുന്നുണ്ട്,
എന്‍റെ അമ്മതന്‍ മുഖമൊന്നു കാണാന്‍;
ആ നെഞ്ചില്‍ ചേര്‍ന്നുറങ്ങാന്‍;
ചേട്ടന്റെ കയ്യില്‍ തൂങ്ങി നടക്കുന്നോ-
രനുജത്തിയാകാന്‍....
'XX' എന്നെനിക്കു പേര് വന്നനാള്‍
എന്നെ തേടിയവരെത്തി,
അവന്റെ ഗന്ധമേതോ ആശുപത്രിയുടെതും...
മുറിച്ചിട്ടിന്റെ കൈകള്‍,
കാലുകള്‍,
ചെവി,
മൂക്ക്,
അവസാനമായെന്‍ കഴുത്തും.....
അവര്‍ കാത്തിരുന്നതെന്‍റെ
ജനനമല്ലത്രേ;
മരണമായിരുന്നു....!